Pieter is net 55 jaar als er bij hem frontotemporale dementie wordt geconstateerd. Wat de diagnose voor hem betekent is slechts bij benadering vast te stellen, maar voor zijn vrouw Atie valt alles op zijn plek. Verwarring, dwangmatigheid en vreemde, onverklaarbare gedragingen die Atie al eerder had opgemerkt, blijken te kunnen worden toegeschreven aan deze ziekte.

In een serie korte stukjes beschrijft Atie met humor en zachtheid de gezamenlijke tocht van dichtbij.

Ook beidt het boek herkenning voor artsen, verpleegkundigen en medewerkers van het verpleeghuis. Met waardering voor de zorg legt Atie de gevolgen van de hoge werkdruk bloot en heeft ze inzicht in hoe (kleine) beslissingen grote impact kunnen hebben op de familie en bewoners.